به دنبال توافقات به دست آمده در مذاكرات سازمان آزادي‏بخش فلسطين موسوم به ساف و رژيم صهيونيستي كه در سپتامبر 1993م يك‏ديگر را به رسميت شناختند، در واقعْ ديگر شاه حسين پادشاه وقت اردن مانعي براي انجام مذاكره و امضاي صلح با رژيم غاصب اسرائيل در پيش‏رو نداشت. بنابراين در 26 اكتبر 1994م پيمان به اصطلاح صلح بين ملك حسين پادشاه اردن و اسحاق رابين نخست وزير وقت رژيم صهيونيستي، در جهت سياست‏هاي امريكا براي ايجاد سازش بين كشورهاي عربي و رژيم اشغال‏گر قدس، امضا شد. به موجب اين پيمان، صهيونيست‏ها پذيرفتند كه از بخش‏هايى از خاك اردن عقب‏نشيني كنند و در برابر، اردن نيز تحريم اقتصادي رژيم نژادپرست اسرائيل را لغو كرد. واشينگتن نيز تعهد كرد كه به سبب عقد قرارداد سازش اَمّان با تل آويو، بدهي اردن به امريكا را ببخشد و به اَمّان كمك مالي كند. اما اين وعده‏ها به طور كامل تحقق نيافت و خشم مردم مسلمان اردن و ديگر ملت‏هاي منطقه نيز عليه ملك حسين برانگيخته شد. اين پيمان باعث تضعيف جبهه ضد صهيونيستي گرديد.